گلوشهلغتنامه دهخداگلوشه . [ گ َ ش َ / ش ِ ] (اِ) زخم . (شعوری ج 2 ورق 306) : ز تیغ غمزه شد صد پاره سینه بباید بر گلوشه لطف مرهم .ابوالمعالی (از شعوری ).
