گلپوش
لغت‌نامه دهخدا
گلپوش . [ گ ُ ](ن مف مرکب ) گل پوشیده . پوشیده شده از گل :
زمین ز سایه ٔ ابر بهار گلپوش است
ز جوش لاله و گل خون خاک در جوش است .
ز خجلت باغبان بر خاک مالد روی گلها را
غبار خط چو از رخسار گلپوش تو برخیزد.
رجوع به گل پیرهن شود.
زمین ز سایه ٔ ابر بهار گلپوش است
ز جوش لاله و گل خون خاک در جوش است .
صائب (از آنندراج ).
ز خجلت باغبان بر خاک مالد روی گلها را
غبار خط چو از رخسار گلپوش تو برخیزد.
صائب (از آنندراج ).
رجوع به گل پیرهن شود.
