گلچه
لغتنامه دهخدا
گلچه . [ گ ِ چ َ / چ ِ ] (اِ) سلوی و کرک . (ناظم الاطباء). بلدرچین :
آن شهی نیست که دردشمن تو هست مجال
پیش شاهین چه زند بال پریدن گلچه .
آن شهی نیست که دردشمن تو هست مجال
پیش شاهین چه زند بال پریدن گلچه .
ابوالمعالی (از فرهنگ شعوری ج 2 ورق 313 ب ).