گل شب بو
لغتنامه دهخدا
گل شب بو. [ گ ُ ل ِ ش َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) گلی معروف که شبها بو دهد. (آنندراج ) :
هست در شام نمود دگران گیسو را
شب چو شد عطر شود بیش گل شب بو را.
هست در شام نمود دگران گیسو را
شب چو شد عطر شود بیش گل شب بو را.
حسین خالص (از آنندراج ).