گل چیدن

گل چیدن . [ گ ُ دَ ] (مص مرکب ) گل را از بوته برگرفتن . (ناظم الاطباء). چیدن گل . کندن گل :
به گل چیدن آمد عروسی به باغ
فروزنده رویی چو روشن چراغ .

نظامی .

عجب آن است که با زحمت گل چیدن و خار
بوی صبحی بشنیدم که چو گل بشکفتم .

سعدی .

گل نخواهد چید بیشک باغبان
ور نچیند خود فروریزدز باد.

سعدی .

|| تماشا کردن . (غیاث ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).