گنج فشانلغتنامه دهخداگنج فشان . [ گ َ ف َ / ف ِ ] (نف مرکب ) آن که گنج و پول و زر وسیم بپراکند و ببخشد. جوانمرد. بخشنده : خسرو تاجبخش تخت نشان بر سر تاج وتخت گنج فشان .نظامی .
