گهرزای
لغتنامه دهخدا
گهرزای . [ گ ُ هََ ] (نف مرکب ) مخفف گوهرزای . آنکه گوهر زاید. گهرزاینده :
ور گهر تاج نابسوده شد از بحر
بحر گهرزای تاجدار بماناد.
رجوع به گوهرزای شود.
ور گهر تاج نابسوده شد از بحر
بحر گهرزای تاجدار بماناد.
خاقانی .
رجوع به گوهرزای شود.