گهرمایهلغتنامه دهخداگهرمایه . [ گ ُ هََ ی َ / ی ِ ] (اِ مرکب ) عنصر. آخشیج : جهان را گهرمایه کردی چهاروز ایشان تن جانور صدهزار.اسدی .
