گوارندگی
لغتنامه دهخدا
گوارندگی . [ گ ُ رَ دَ / دِ] (حامص ) خوشگواری و خوش آیندگی . (ناظم الاطباء). صفت گوارنده . گوارایی . مساغ . مرائت . مرائة :
از یکی سو رونده آب فرات
به گوارندگی چو آب حیات .
از یکی سو رونده آب فرات
به گوارندگی چو آب حیات .
نظامی .