گودره
لغت‌نامه دهخدا
گودره . [ گ َ / گُو دَ رَ / رِ ] (اِ) به معنی کودر است که غله ٔ خودرو باشد. (برهان ) (رشیدی ). || بچه ٔ گاو. (برهان ) (رشیدی ) (آنندراج ) :
به کشتن نیارد کسی گودره
وز آن گوسفندی که باشد بره .
|| بچه ٔ گوزن . || نوعی از مرغابی . (برهان ) :
پیل از تو چنان ترسد چون گودره از باز
شیر از تو چنان ترسد چون کبک ز شاهین .
کف یوز، پر مغز آهوبره
همه چنگ شاهین ، دل گودره .
رمان یوز، یازان بر آهوبره
نگون ساخته چرخ بر گودره .
تا باز بازِ جود تو پرواز درگرفت
زفتی به غوطه رفت به کردار گودره .
به کشتن نیارد کسی گودره
وز آن گوسفندی که باشد بره .
زراتشت بهرام (از رشیدی و آنندراج ).
|| بچه ٔ گوزن . || نوعی از مرغابی . (برهان ) :
پیل از تو چنان ترسد چون گودره از باز
شیر از تو چنان ترسد چون کبک ز شاهین .
فرخی (دیوان چ عبدالرسولی ص 297).
کف یوز، پر مغز آهوبره
همه چنگ شاهین ، دل گودره .
عنصری (از لغت فرس ص 459).
رمان یوز، یازان بر آهوبره
نگون ساخته چرخ بر گودره .
اسدی .
تا باز بازِ جود تو پرواز درگرفت
زفتی به غوطه رفت به کردار گودره .
سوزنی .
