گود
لغت‌نامه دهخدا
گود. [ گ ُ وَ ] (فعل ) مخفف گوید. (رشیدی ) (برهان ) :
ایمان گودت ((پیش آ)) وآن کفر گود ((پس رو))
چون شمع تنت جان شد نی پیش و نه پس باشد.
این کنم یا آن کنم او کی گود
که دو دست و پای او بسته بود.
رجوع به گفتن شود.
ایمان گودت ((پیش آ)) وآن کفر گود ((پس رو))
چون شمع تنت جان شد نی پیش و نه پس باشد.
(دیوان شمس ج 2 ص 46).
این کنم یا آن کنم او کی گود
که دو دست و پای او بسته بود.
مولوی .
رجوع به گفتن شود.
