گورستان
لغت‌نامه دهخدا
گورستان . [ رِ ] (اِ مرکب ) قبرستان . (آنندراج ). مرزغن . مرغزن . (برهان ). بَلَد. جَبّان . جَبّانة. (منتهی الارب ). مقبرة [ م َ ب َ رَ / م ُ ب َ رَ / م َ ب ِ رَ ] . (ترجمان القرآن ) (دهار)(منتهی الارب ). مَقْبَرة. (منتهی الارب ) :
هر آنکو زاغ باشد رهنمایش
به گورستان بود پیوسته جایش .
گفت این مشتی اوباشند... از هر جایی فرازآمده به یک ساعت از ایشان گورستانی توان کرد. (تاریخ بیهقی چ فیاض ص 42). بدیدم اینها به پای خویش به گورستان آمده اند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 435).
چه دَوَم بیهده سوی بستان
خود همی یابمش به گورستان .
چو آهو سبزه ای بر کوه دیده
ز شورستان به گورستان رمیده .
رجوع به گور شود.
- امثال :
نه نه نه نه پستان ، پستان برود گورستان . رجوع به امثال و حکم ج 4 ص 1857 شود.
این مرده و این گورستان . (امثال و حکم دهخدا ج 1 ص 337).
هر آنکو زاغ باشد رهنمایش
به گورستان بود پیوسته جایش .
(ویس و رامین ).
گفت این مشتی اوباشند... از هر جایی فرازآمده به یک ساعت از ایشان گورستانی توان کرد. (تاریخ بیهقی چ فیاض ص 42). بدیدم اینها به پای خویش به گورستان آمده اند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 435).
چه دَوَم بیهده سوی بستان
خود همی یابمش به گورستان .
سنایی .
چو آهو سبزه ای بر کوه دیده
ز شورستان به گورستان رمیده .
نظامی .
رجوع به گور شود.
- امثال :
نه نه نه نه پستان ، پستان برود گورستان . رجوع به امثال و حکم ج 4 ص 1857 شود.
این مرده و این گورستان . (امثال و حکم دهخدا ج 1 ص 337).
