گول خوردن

گول خوردن . [ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) فریب خوردن . فریفته شدن . از راه به در رفتن :
نخوری گول سکندر نروی همره خضر
چند گردی ز پی چشمه ٔ حیوان محتاج .

باقر کاشی (از بهار عجم ).

من از بی عقلی گول خورده این عمل کردم .(از تاریخ عالم آرای عباسی ص 349). از این دروغ راست نما گول خورده . (از تاریخ عالم آرای عباسی ص 368).
در لهجه ٔ یزدی «گال خوردن » در بازی مخصوص «گوبازی » به کار رود. (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ).