گوهرنژاد
لغتنامه دهخدا
گوهرنژاد. [ گ َ / گُو هََ ن ِ ] (ص مرکب ) دارای نژادی بگوهر. اصیل و نژاده :
طاهری ، گوهرنژادی از نژاد طاهری
عزم او عزم وکمال او کمال و رای ، رای .
کسادی چون کشم گوهرنژادم
نخوانده چون روم آخر نه بادم .
چو گوهرنهادست و گوهرنژاد
خطرناکی گوهر آرد به یاد.
طاهری ، گوهرنژادی از نژاد طاهری
عزم او عزم وکمال او کمال و رای ، رای .
منوچهری .
کسادی چون کشم گوهرنژادم
نخوانده چون روم آخر نه بادم .
نظامی .
چو گوهرنهادست و گوهرنژاد
خطرناکی گوهر آرد به یاد.
نظامی .