گوهرکشی
لغتنامه دهخدا
گوهرکشی . [ گ َ / گُو هََ ک َ / ک ِ ] (حامص مرکب ) عمل گوهرکش . حمل گوهر :
غنی کرد گردنکشان را ز گنج
ز گوهرکشی لشکر آمد به رنج .
مکلل به گوهر قبایی پرند
چو پروین به گوهرکشی ارجمند.
غنی کرد گردنکشان را ز گنج
ز گوهرکشی لشکر آمد به رنج .
نظامی .
مکلل به گوهر قبایی پرند
چو پروین به گوهرکشی ارجمند.
نظامی .