گوهرگسترلغتنامه دهخداگوهرگستر. [ گ َ / گُو هََ گ ُ ت َ ] (نف مرکب ) گوهرفشان . || جوانمرد. (مؤید الفضلاء). بخشنده . || ناصح و واعظ. (مؤید الفضلا). || فصیح . زبان آور. بلیغ. || مجازاً ابر بارنده باشد.
