گیادار
لغتنامه دهخدا
گیادار. (نف مرکب )مخفف گیاه دار. آنجای که گیا دارد. دارای گیاه . || مرغزار. علفزار. باغ و بوستان :
بدو در گیادار وی گونه گون
گل و میوه از صدهزاران فزون .
گل و نیشکر بی کران انگبین
گیادار و از میوه ها همچنین .
بدو در گیادار وی گونه گون
گل و میوه از صدهزاران فزون .
اسدی .
گل و نیشکر بی کران انگبین
گیادار و از میوه ها همچنین .
اسدی .