یائیه

یائیه . [ ئی ی َ ] (ع ص نسبی ) منسوب به یاء. مؤنث یائی . || قصیده یا قطعه ای را که قوافی آن به حرف «ی » ختم شود اصطلاحاً یائیه گویند چنانکه مختوم به حرف «دال » را دالیه و «راء» را رائیه . ازیائیه های مشهور در عربی یائیه ٔ ابن الفارض است که سیوطی آن را شرح کرده و برق الوامض فی شرح یائیة ابن الفارض نامیده است . رجوع به کشف الظنون ج 2 ص 658 شود.