یاغیانه
لغتنامه دهخدا
یاغیانه . [ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ، ق مرکب ) (مرکب از «یاغی » ترکی + «انه » فارسی غالباً قید حالت در جمله باشد) چون یاغیان . یاغی صفت :
پس چو عادت سرنگونیها دهم
ز اسپه تو یاغیانه برجهم .
پس چو عادت سرنگونیها دهم
ز اسپه تو یاغیانه برجهم .
مولوی .