یحیی لاهوری

یحیی لاهوری . [ ی َح ْ یا ] (اِخ ) یحیی خان لاهوری ابن میرزا بابر، اصلش از قوم افشار بود. پدرش به لاهور سکنی گزید و او به سال 1179 هَ . ق . در همانجا به دنیا آمد. پس از کسب علم و کمال نخست در خدمت و ملازمت محمد اعظم شاه و بعد درخدمت محمد فرخ سیر پادشاه شهید بود. و سپس به سردفتری دارالانشاء محمدشاه پادشاه سرافرازی یافت تا در سال 1202 هَ . ق . در همان شغل درگذشت . از اشعار اوست :
ز فیض رعشه ٔ پیری به وجد آمد ایاغ من
به رنگ گل ز باد صبح روشن شد چراغ من .

(از صبح گلشن ص 614).

و رجوع به تحفه ٔ سامی ج 6 ص 4793 شود.