یحیی
لغتنامه دهخدا
یحیی . [ ی َح ْ یا ] (اِخ ) ابن کامل بن طلیحة خدری ، مکنی به ابوعلی ، از اباضیه و او در اول از اصحاب بشر مریسی و از مرجئه بود سپس به اباضیه گرایید. از اوست : 1- کتاب جلیلة. 2- المخلوق . 3- التوحید و الرد علی الغلاة. (از فهرست ابن الندیم ص 272).