یحیی

یحیی . [ ی َح ْ یا ] (اِخ ) ابن ابی کثیر صالح طائی یمامی ، مکنی به ابونصر، دانشمند روزگار خود دریمامه و از ثقات اهل حدیث بود. ده سال در مدینه مسکن گزید و از بزرگان و تابعان روایت شنید. مرگ او به سال 129 هَ . ق . بود. (از اعلام زرکلی ). وی از مردم بصره بود و به یمامه رفت . سخنانی پندآمیز بدو منسوب است . از جمله : «دانش به آسایش تن به دست نمی آید». مردی به او گفت : من تو را دوست دارم . گفت : «من آن را ازدل تشخیص داده ام ». یحیی به انس و ابن ابی اوفی و جز آن دو از صحابه استناد می جست . وی به سال 129 و به روایتی 132 هَ . ق . درگذشت . (از صفة الصفوة ج 4 ص 57).