یعقوبیه

یعقوبیه . [ ی َ بی ی َ ] (اِخ ) فرقه ای از نصاری ، آل یعقوب الرادعی و آنان قایل به اتحاد لاهوت و ناسوت باشند. (از تاج العروس ). فرقه ای از مسیحیان ، پیروان یعقوب باراده اسقف انطاکیه در سده ٔ ششم م . در شام و بین النهرین ، و معتقدبودند که مسیح حاصل ترکیب و اتحاد طبیعت ناسوت و لاهوت است و ارامنه یعاقبه گویند و خود از این فرقه اند.برخلاف نسطوریان که در فارس تقدم داشتند مسیح را میان دو طبیعت یکی الهی و دیگری بشری تشخیص می کردند. (یادداشت مؤلف ). طایفه ای از نصاری ، منسوبند به یعقوب حکیم و بعضی از ایشان گویند عیسی پسر خدا بود و بعضی گویند باری تعالی ذواقانیم ثلاثه است : وجود و علم و حیات ، و این اقانیم نه زاید بر ذات و نه نفس ذاتند. بعضی گویند المسیح هو اﷲ و بعضی گویند لاهوت به ناسوت ظاهر شد و بعضی معقول به محسوس . (از نفائس الفنون ).