یوسه

یوسه .[ س َ / س ِ ] (اِ) اره ٔ درودگری . (از برهان ). اره ٔ درودگران باشد. (فرهنگ اوبهی ) (از لغت فرس اسدی ). اره را گویند. (فرهنگ جهانگیری ) (آنندراج ) :
به یوسه ببرند چوب سکند
که تا پای خونی درآرد به بند.

اسدی .