یکه
لغت‌نامه دهخدا
یکه . [ ی َ / ی ِ ک َ / ک ِ / ی َک ْ ک َ / ک ِ / ی ِک ْ ک َ /ک ِ ] (ص ، ق ) منفرد. تنها. یگانه . (یادداشت مؤلف ). فرید. (یادداشت مؤلف ). فرد. یک . (از ناظم الاطباء).
- یکه شبانه روز ؛ روز و شب . (ناظم الاطباء).
- یکه و تنها ؛ وحیداً فریداً. تک و تنها. (از یادداشت مؤلف ).
- || تنهای تنها. تنها و بی همراهی کسی :
در زیر خاک یکه و تنها چه گونه ای ؟!
|| فرد.منتها. بی نظیر. (یادداشت مؤلف ). بی نظیر. (ناظم الاطباء) :
اتاقه زد به کله گوشه ام دمیدن مهر
که ای خراج ستان یکه شاعر آفاق .
|| عراده ٔ یک اسب بارکشی . (ناظم الاطباء). || تنها سوار. (آنندراج ). رجوع به یکه سوار شود. || آفتاب . (آنندراج ). || نخستین و پیشین . || کسی . هرکس . || دفعتاً. معاً. با هم . (ناظم الاطباء).
- یکه شبانه روز ؛ روز و شب . (ناظم الاطباء).
- یکه و تنها ؛ وحیداً فریداً. تک و تنها. (از یادداشت مؤلف ).
- || تنهای تنها. تنها و بی همراهی کسی :
در زیر خاک یکه و تنها چه گونه ای ؟!
؟
|| فرد.منتها. بی نظیر. (یادداشت مؤلف ). بی نظیر. (ناظم الاطباء) :
اتاقه زد به کله گوشه ام دمیدن مهر
که ای خراج ستان یکه شاعر آفاق .
؟ (از یادداشت مؤلف ).
|| عراده ٔ یک اسب بارکشی . (ناظم الاطباء). || تنها سوار. (آنندراج ). رجوع به یکه سوار شود. || آفتاب . (آنندراج ). || نخستین و پیشین . || کسی . هرکس . || دفعتاً. معاً. با هم . (ناظم الاطباء).
