بی زیان

بی زیان . (ص مرکب ) (از: بی + زیان ) بی ضرر. بی اذیت . بی گزند. (یادداشت مؤلف ) :
همی گفت هر کس که بودش خرد
که گر بی زیان او بما بگذرد.

فردوسی .

یکی بی زیان مرد آهنگرم
ز شاه آتش آمد همی بر سرم .

فردوسی .

بدان ای سر مایه ٔ تازیان
کز اختر بوی جاودان بی زیان .

فردوسی .

شاه زمانه شاد و قوی باد و تندرست
از گردش زمانه بی اندوه و بی زیان .

فرخی .