غسل تعمید

غسل تعمید. [ غ ُ ل ِ ت َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) صاحب قاموس کتاب مقدس (ص 257) آرد:غسل تعمید یکی از قواعد مقدسه ٔ دینی است که قبل از ظهور مسیح معروف بود و آنجناب آن را از جمله ٔ فرایض کلیسا قرار داد. (انجیل متی 28: 19، مرقس 16:16). که چون آب را به اسم تثلیث الوحده ٔ مقدس استعمال کنند علامت طهارت از نجاست و ناپاکی (از) گناه است و نسبت آن شخص را با کلیسای مسیح معین می نماید. درباره ٔ تعمید در میان مسیحیان اختلاف است . بعضی بر آنند که باید بدن شخص را در آب فروبرد، و دیگران گویند که باید سه مرتبه در آب فرورود، و جمعی بر آنند که اطفال را جایز نیست بلکه باید شخص مؤمنی که توانایی اقرار گناهان خود را دارد تعمید یابد، تعمید یحیی تعمیددهنده (یحیی واعظ عدالت و تعمید) اشاره به طهارت باطنی است که نتیجه ٔ توبه ٔ حقیقی میباشد. اما تعمید برای اموات جز یک دفعه در کتاب ذکر نشده است و آن اشاره به عادتی است که در میان مسیحیان سلف شایع بود، و شخص زنده ٔ تعمیدداده آن را در عوض تعمید شخص مؤمن متوفای تعمیدنیافته محسوب میکرد، لیکن کلیسا بعد از چندی این عادت را ترک نمود و جز در نزد بدعتیان معمول نبود.