مطلوبیت ترتیبی

رویکردی که براساس آن مطلوبیت کالا به‌صورت کمّی قابل اندازه‌گیری نیست، اما مصرف‌کننده می‌تواند رضایت ذهنی کمتر یا بیشتر خود را از یک کالا در مقایسه با کالای دیگر بیان کند