آن

1 - پسوند دال بر زمان : بامدادان ، ناگاهان . 2 - پسوند دال بر مکان و موطن : گیلان ، یونان ، ایران ، دیلمان . 3 - پسوند حاصل مصدر است در آخر ریشة فعل : چادردران کردن ، راه جامه دران . 4 - پسوند دال بر کثرت و استمرار در آخر اسم فاعل (مرخم .): درم - ریزان ، گلریزان . 5 - پسوند صفت فاعلی در آخر ریشة فعل = مفرد امر حاضر: خرامان ، روان ، نگران . 6 - پسوند دال بر نسبت بنوت و فرزندی : اردشیر بابکان (اردشیر پسر بابک )، خسرو قبادان (خسرو پسر قباد). 7 - پسوند دال بر جشن و آذین و شادمانی و سوگ : آشتی کنان ، آینه بندان . 8 - گاه به آخر صفات پیوندد و تغییری در معنی و نوع کلمه نمی دهد: شادان ، آبادان . 9 - پسوند جمع : یکی از دو علامت جمع پارسی است و آن در موارد ذیل به کار رود: الف : جانداران (انسان و حیوان ) و نام اقوام و ملل به «ان » نیز جمع بسته شوند: مردان ، اسبان ، ترکان . ب : بعضی اعضای بدن (که زوج و متعدد باشند) علاوه بر «ها» به «ان » نیز جمع بسته شوند: چشمان ، ابروان . ج : کلمات ذیل دال بر زمان : علاوه بر «ها» به «ان » جمع بسته شوند: روزگاران ، روزان ، شبان .