زاغهفرهنگ فارسی معین(غِ) (اِ.) 1 - سوراخی که در کوه ، تپه یا بیابان برای استراحت چهارپایان آماده کنند. 2 - کنایه از: چهاردیواری محقر و تنگ جهت زندگی فقرا.