عبدالحی

(تلفظ: abdolhay) (عربی) بنده‌ی حی ، که [حی] نامی است از نام‌های خدای تعالی (هوالحی الذی لایموت)، بنده‌ی زنده (خدا) ؛ (در عرفان) آن که مظهر و مجلای حیات سرمدیه حق و زنده به حیات ابدی حق باشد ، که در حقیقت باقی به بقاءالله است و این مرتبه‌ی بقاء بعد از فناست .