حَکَماً

حکم کننده(حکم:فرمان محکم ونافذ واستوار،: لفظ حَکم و حاکم به يک معنا است ، جز اينکه حکم در رسانيدن مدح بليغتر است ، براي اينکه در حق کسي اطلاق ميشود که استحقاق حکم کردن را دارد ، و جز به حق حکومت و قضاوت نميکند ، به خلاف حاکم که مطلق است و به اشخاصي هم که گاهي به باطل حکومت و قضاوت ميکنند اطلاق ميشود )