سَّبْتِ

شنبه (کلمه سبت در اصل به معناي قطع است ، و از همين جهت به قطع سير ، ميگويند سبت السير ، و نيز سبت الشعر ، تراشيدن مو است ، و سبت الانف ، بريدن بيني از ته است بعضي گفتهاند : خداي تعالي روز شنبه را بدين جهت سبت خوانده که خداوند خلقت آسمانها و زمين را در روز يک شنبه شروع کرد و شش روز طول کشيد روز هفتم که همان شنبه ميشود عمل خود را قطع کرد ، و بدين جهت روز شنبه را سبت خوانده . و جمله سبت فلان به اين معنا است که فلاني وارد در شنبه شد و منظور از اصحاب سبت قومي از يهود است که در روز شنبه از دستور الهي تجاوز ميکردند ، و خداي تعالي لعنتشان نموده ، در نتيجه به صورت حيواناتي مسخشان کرد )