سَّعَةِ

توانگري (در اصل به معناي حالتي در جسم است که با داشتن آن حالت اشيائي ديگر را در خود ميگنجاند ، مانند سعه ظرف که هر چه بيشتر باشد آب بيشتر يا طعام بيشتر را در خود جاي ميدهد ، و ليکن به عنوان استعاره در غني نيز استعمال ميشود اما نه هر غنائي و از هر جهتي ، بلکه غني از اين جهت که گنجايش بذل و بخشش را دارد ، کانه مال وسيع ، آن مالي است که ظرفيتي دارد که هر چه بخواهند ميتوانند از آن خرج کنند و به همين معنا کلمه نامبرده در مورد خداي سبحان نيز استعمال ميشود ، وقتي ميگوئيم خدا واسع است معنايش اين است که او غني است که هر چه بخواهد بذل کند ، ناتوانش نميسازد ، بلکه هر قدر بخواهد ميتواند بذل کند )