فَرَاشِ

ملخهايي كه تعدادشان به حدي باشد که زمين را فرش کنند ، يعني روي گرده هم سوار شده باشند ، پس فراش به معناي غوغاي ملخ است . (تشبيه مردم به فراش در روز قيامت شايد از اين جهت باشد كه فراش وقتي جست و خيز ميکند نقطه معلومي را در نظر نميگيرد ، مانند مرغان ، و به طرف معيني نميپرد ، بلکه بدون جهت پرواز ميکند ، مردم نيز در روز قيامت چنين حالتي دارند ، وقتي از قبورشان سر بر ميآورند آنچنان ترس و فزع از همه جهات احاطهشان ميکند که بياختيار و بي هدف به راه ميافتند ، و در جستجوي منزلها که يا سعادت است و يا شقاوت سرگردانند )