مَسِيحُ

لقب حضرت عیسی بن مریم علی نبینا و علیه السلام (مسيح به معناي ممسوح (مسح شده)است و اگر آن جناب را به اين نام ناميدند ، به اين مناسبت بوده که آن جناب ممسوح به يمن و برکت و ياممسوح به تطهير از گناهان بوده و يا با روغن زيتون تبرک شده ممسوح گشته ، چون انبياء روغن زيتون به خود ميماليدند و يا بدين جهت است که جبرئيل بال خود را در هنگام ولادت آن جناب بر بدن او ماليده تا از شر شيطان محفوظ باشد و يا براي اين بوده که آن جناب همواره دست بر سر ايتام ميکشيده و يا که دست بر چشم اشخاص نابينا ميکشيده و آنان را بينا ميکرده و يا بدين جهت مسيحش خواندند که دست بر بدن هيچ بيماري نميکشيده مگر آنکه شفا مييافته ، اما معتبرترین قول ، مبارک و پادشاه می باشد چون بنا به روایت قرآن کریم، آن جناب پیش از ولادت مسیح نامیده شده قبل از آنکه کوریا بیماری را شفا دهد ( ان الله يبشرک بکلمة منه اسمه المسيح عيسي بن مريم ) کلمه مسيح عربي کلمه مشيحا ي عبري است. رسم بني اسرائيل چنين بوده که هر پادشاهي تاجگذاري ميکرده ، از جمله مراسم تاجگذاري اين بوده که کاهنان او را با روغن مقدس مسح ميکردند تا سلطنتش مبارک شود و بدين مناسبت پادشاه را مشيحا ميگفتند ، که يا به معناي خود شاه است و يا به معناي مبارک )