يَدْعُونَ

مي خوانند - صدا مي زنند - دعوت مي کنند - می طلبند (دعاء و نيز کلمه دعوت به معناي معطوف کردن توجه و نظر شخص دعوت شده است به سوي چيزي که آن شخص دعوت شده و اين کلمه معنائي عموميتر از کلمه نداء دارد ، براي اينکه نداء مختص به باب لفظ و صوت است ، ولي دعاء ، هم شامل دعوت کردن بوسيله لفظ ميشود و هم شامل آنجايي که کسي را با اشاره و يا نامه دعوت کنند ، علاوه بر اين ، لفظ نداء مخصوص آنجايي است که طرف را با صداي بلند صدا بزني ، ولي لفظ دعاء اين قيد را ندارد ، چه با صداي بلند او را بخواني و چه بيخ گوشي و آهسته دعوتش کني ، هر دو صورت آن دعوت است. عبارت "أُوْلَـٰئِکَ ﭐلَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ ﭐلْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ " یعنی :اين ملائکه و جن و انس که مشرکين معبودشان خواندهاند خودشان براي تقرب به درگاه پروردگار خود وسيله ميخواهند تا به او نزديکتر باشند )