کَظِيمٌ

آنکه با وجود ناراحتي زياد سخني نمي گويد و ناراحتيش را پنهان مي کنند - آنکه دم نمي زند(کلمه کاظمين اسم فاعل از کظم است و کظم به معناي شدت اندوه است از طرفي کظم به معناي بيرون آمدن نفس است ، وقتي ميگويند کظم خود را گرفت ، يعني جلو نفس خود را گرفت ، و کظوم به معناي حبس کردن نفس است ، که خود کنايه از سکوت است ، همچنانکه در هنگام توصيف و مبالغه در باره سکوت ميگويند : فلاني نفسش بيرون نميآيد ، و دم نميزند يعني بسيار کم حرف است و کظم فلان يعني نفس فلاني حبس شد ، و از اين باب است جمله اذ نادي و هو مکظوم يعني ندا کرد در حالي که نفسش گرفته شده بود ، و همچنين کظم غيظ ، حبس آنست و جمله و الکاظمين الغيظ بهمين معنا است )