دکران

دَ - کَ = مرغي است زيبا و خوش‌الحان که به واسطه آواز خوشش پرندگان ديگر را جذب خود کرده (يا در خواب مي‌کند) و سپس شکار مي‌کند. ادعا شده که اين بيت حافظ اشاره به اين پرنده دارد: حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی دام تزویر مکن چون دکران قرآن را. که البته بين دکران و دگران (ديگران) اختلاف است.