سروال

در میان اعراب دروان پیامبر ،علاوه بر پیراهن ، یکی دیگر از جامه های دوخته یا چفت و بستدار، "سروال" بود که به جای اِزار برای ستر پایین تنه به کار می رفت و می توان آن را "دامنِ پادار" یا چیزی مشابه آن گفت تا حدود زانو امتداد دارد گرچه از حیث پوشیدگی، به حد شلوارک نمی رسید.

در میان اعراب دروان پیامبر ،علاوه بر پیراهن ، یکی دیگر از جامه های دوخته یا چفت و بستدار، "سروال" بود که به جای اِزار برای ستر پایین تنه به کار می رفت و می توان آن را "دامنِ پادار" یا چیزی مشابه آن گفت تا حدود زانو امتداد دارد گرچه از حیث پوشیدگی، به حد شلوارک نمی رسید. اما راستش این است که وجود سروال [شلوار] و قمیص [پیراهن] چندان جدی و و فیه »:رایج نبود. ابن اثیر به عدم شیوع سروال در عصر پیامبر چنین اشاره کرده است (أنه نهی أن یصلی الرجل بغیر حزام) أی من غیر أن یشد ثوبه علیه، و إنما أمر بذلک لأنهم ... کانوا قلما یتسرولون جامه های دوخته و به اصطلاح لباس، مدت ها پس از رسول خدا شایع گردید و به همین خاطر معلوم نیست که روایات تمجید از این نوع جامه ها واقعاً از حضرت صادرشده باشد چرا که خودحضرت نیز از همین دو قطعه جامه ازار و ردای نادوخته استفاده می کرد