صلاح الدین ایوبی

ابوالمظفر، صلاح الدین یوسف بن ایوب بن شاذی بن مروان بن یعقوب دُوِینی تکرینی، ملقب به صلاح الدین ایوبی (به کردی:سەلاحەدینی ئەییووبی)، در سال ۵۳۲ هجری قمری در تکریت عراق فعلی متولد شد و مؤسس دولت ایوبیان در مصر و شام بود. ایوبیان دودمانی کردتبار بودند که از ۱۱۷۱ تا۱۲۵۰ یا ۱۲۶۰م. در مصر و سوریه و عراق فرمانروایی کردند. پایتخت های ایشان دمشق و قاهره بود. صلاح الدین ایوبی از کردهای مسلمان بود که بر سرزمین های مصر و شام و شمال عراق و یمن و حجاز حکومت کرد. وی پیش از رسیدن به سلطنت، در دمشق ملقب به صلاح الدین شد و سپس در مصر لقب «الملک الناصر» را گرفت. او توانست اغلب سرزمین های پادشاهی بیت المقدس و شهر قدس را آزاد سازد و این سرآغازی برای جنگ سوم صلیبی به فرماندهی پادشاه فرانسه و انگلستان و آلمان شد. او در جنگ های صلیبی جهان اسلام را برای پیروزی متحد کرد.