مغبچه

مغبچه یعنی: گلشن عذار در فصلها با بستر بهار درهرفصل گزینشی به منظور سایر فصل اتفاق حمیم( بینش غیر تعریف تجربه ) دارد به منظور جلای پیش بردن . در حکمت عرفانی مغبچه یعنی رحم انتظاری که به منتظر تعلق میگیرد که اطلاق به حکیم قوائد می نامند. در اصل معنا مغبچه یعنی فروزش بینشی از اتفاق هدایتی رحمان