آخرکلغتنامه دهخداآخرک . [ خ ُ رَ ] (اِ مصغر) آخُرِ خُرد. || (اِ مرکب ) ترقوه . چنبر گردن . آخُره : تیغ تو تیز نیست که شد خنک توسنی (کذا)درخورد او بگردن خصم آخرک بود.امیرخسرو.
اخرقلغتنامه دهخدااخرق . [ اَ رَ ] (ع ص ) دُرُشت . || گول و نادان در کار. مرد احمق . اَوره . (تاج المصادر). آنکه هیچ کار نداند کرد. ناشی . مؤنث : خَرْقاء. ج ، خُرق . || شتر که سر سپل وی بر زمین افتد پیش از سپل بسبب نجابت . (منتهی الارب ). و صاحب تاج العروس گوید: البعیریقع منسمه علی الأرض قبل
اخرقلغتنامه دهخدااخرق . [ اَرَ ] (ع ن تف ) نعت تفضیلی از خرق . گول تر. نادان تر.- امثال : اخرق من حمامة ؛ وذلک انها تبیض بیضها علی الاعواد الثلاثة فربما وقع بیضها فتکسر.اخرق من ناکثة غزلها و یقال من ناقضة غزلها</spa
آخرکانکلغتنامه دهخداآخرکانک . [ خ ُ ن َ ] (اِخ ) نام شهری بدهستان مازندران و نسبت بدان آخری باشد. (فیروزآبادی ). و از آنجاست اسماعیل بن احمد و عباس بن احمدبن فضل . رجوع به آخُر شود.
ترقوهفرهنگ فارسی عمیدهریک از دو استخوان بالای سینه و زیر گردن در سمت راست و چپ که از یک طرف به استخوان شانه و از طرف دیگر به جناغ سینه متصل است؛ چنبر؛ آخرک.
آخرهلغتنامه دهخداآخره . [ خ ُ رَ / رِ ] (اِ) آخوره . آخُرک . ترقوه . چنبره ٔ گردن . || گودی که در میان توده ٔ خاک کنند تا در آن آب ریزند گل ساختن را. || طویله ، به معنی طنابی درازو برکشیده که چندین اسب بدو توان بستن : تیغزنان میرسد
ترقوةلغتنامه دهخداترقوة. [ ت َ ق ُ وَ ] (ع اِ) چنبر گردن . (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ) (غیاث اللغات ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). استخوانی است مابین ثغرةالنحر و عاتق . (از اقرب الموارد) (از المنجد). ج ، تراقی ، ترائق . (منتهی الارب ). مأخوذ از تازی ، استخوان چنبر گردن . جناغ سینه .
آخرکانکلغتنامه دهخداآخرکانک . [ خ ُ ن َ ] (اِخ ) نام شهری بدهستان مازندران و نسبت بدان آخری باشد. (فیروزآبادی ). و از آنجاست اسماعیل بن احمد و عباس بن احمدبن فضل . رجوع به آخُر شود.