چاوازلغتنامه دهخداچاواز. (اِخ ) دهی از دهستان نهارجانات بخش حومه ٔ شهرستان بیرجند که در 28 هزارگزی جنوب خاوری بیرجند واقع شده ، دامنه و معتدل است و 20 تن سکنه دارد. آبش از قنات و محصولش غلات و لبنیات است . شغل اهالی زراعت و را
آهوازلغتنامه دهخداآهواز. [ آه ْ ] (اِخ ) اهواز : گر از بهار خلق تو بوئی برد صباروید شکر ز نیش عقارب به آهواز.سیف اسفرنگ .
آوازلغتنامه دهخداآواز. (اِ) آوا. صوت . (صراح ). بانگ : از آواز کوسش همی روز جنگ بدرّد دل شیر و چرم پلنگ .فردوسی .چو بشنید آواز او را تبرگ بر آن اسب جنگی چو شیر سترگ . فردوسی .خور جادوان بد چو رستم
چهچهلغتنامه دهخداچهچه . [ چ َ چ َه ْ ] (اِ صوت ) آواز بلبل و مانند وی و این کلمه از اصوات است . (از غیاث اللغات ). آواز بلبل که به تازی صفیر خوانند. (آنندراج ). آواز بلبل و جز آن .(از فرهنگ ضیاء) (ناظم الاطباء) (از فرهنگ نظام ). آواز بلبل و پرندگان خوش آواز دیگر. (فرهنگ فارسی معین ). حکایت صو
گریسنگلغتنامه دهخداگریسنگ . [ گ ُس َ ] (اِ) آواز بلبل . || بانگ که قلندران و معرکه گیران به یک بار کشند. (برهان ) (آنندراج ).
چهچههلغتنامه دهخداچهچهه . [ چ َ چ َ ه َ / ه ِ ] (اِ صوت ) آواز بلبل . حکایت صوت هزار. بانگ بلبل . دستان . رجوع به چهچه شود.
کریسنگلغتنامه دهخداکریسنگ . [ ک ُ س َ ] (اِ) کوه و مغاک را گویند. (جهانگیری ). رجوع به کریشنگ و کریج شود. || آواز بلبل و بانگی که قلندران بیکبار کشند. (یادداشت مؤلف ).
چهچهفرهنگ فارسی عمیدآواز بلبل و سایر پرندگان خوشآواز.⟨ چهچه زدن: (مصدر لازم)۱. آواز خواندن پرندگان خوشآواز.۲. (موسیقی) [مجاز] تحریر دادن صدا.
آوازلغتنامه دهخداآواز. (اِ) آوا. صوت . (صراح ). بانگ : از آواز کوسش همی روز جنگ بدرّد دل شیر و چرم پلنگ .فردوسی .چو بشنید آواز او را تبرگ بر آن اسب جنگی چو شیر سترگ . فردوسی .خور جادوان بد چو رستم
آوازفرهنگ فارسی معین( اِ.) 1 - آوا، بانگ . 2 - نغمه ، سرود، آهنگ . 3 - هر یک از دستگاه های موسیقی و گوشه های آن .
آوازفرهنگ مترادف و متضاد۱. آوا، بانگ، صدا، صلا، صوت، ندا ۲. آهنگ، ترانه، ترنم، چهچهه، سرود، سماع، نشید، نغمه
درشت آوازلغتنامه دهخدادرشت آواز. [ دُ رُ ] (ص مرکب ) بلند بانگ . جهوری الصوت . (یادداشت مرحوم دهخدا). أجش . أجشر. قنخر: صخاب ؛ درشت آواز پلیدزبان . فداد؛ مرد بلند درشت آواز. هَمَری ؛ زن با بانگ و فریاد و درشت آواز پلید زبان . (منتهی الارب ). و رجوع به درشت شود.
دوآوازلغتنامه دهخدادوآواز. [ دُ ] (ص مرکب ) مختلف القول . دارای اختلاف کلمه . مقابل هم آواز. (یادداشت مؤلف ) : دو آواز شد رومی و پارسی سخنشان زتابوت شد یک به سی .فردوسی .
دوآوازلغتنامه دهخدادوآواز. [ دُ ] (ص مرکب ) مختلف القول . دارای اختلاف کلمه . مقابل هم آواز. (یادداشت مؤلف ) : دوآواز شد رومی و پارسی سخنشان ز تابوت شد یک به سی .فردوسی .
خوش آوازلغتنامه دهخداخوش آواز. [ خوَش ْ / خُش ْ ] (ص مرکب ) خوش صدا. خوش الحان . خوش نغمه . خوش نوا. (یادداشت مؤلف ) : و چون سخن گوید خوش سخن و خوشگوی و خوش زبان و خوش آواز باشد. (ترجمه ٔ طبری بلعمی ).یکی پای کوب و دگر چنگ زن سدیگ