لغتنامه دهخدا
ابوالبقاء. [ اَ بُل ْ ب َ ] (اِخ ) محب الدین عبداﷲبن ابی عبداﷲالحسن بن ابی البقاء عبداﷲبن حسین عکبری ، و کنیت او ابوفضیل ادیب نحوی فقیه و حاسب حنبلی . مولد او بغداد به سال 538 هَ . ق . او در نحو شاگرد ابن خشاب و یحیی بن نجاح بود. وقتی تدریس م