لغتنامه دهخدا
طلحة. [ طَ ح َ ] (اِخ ) ابن عبیداﷲبن کریزبن الحداجیة الشاعر. نامش قیس بن عمرو از بطون خزاعه و مکنی به ابومطرف تابعی است . صاحب المصاحف گوید: حدیث کرد ما را عبداﷲ و یونس بن حبیب و ابوداود و عمران القطان از طلحةبن عبیداﷲبن کریز الخزاعی از زهری که پیغمبر (ص ) و ابوبکر و عمر و عث