اخرةلغتنامه دهخدااخرة. [ اَ خ ِ رَ ] (ع اِ) مهلت . نسأه . نظرة. نسیه : بعته بأخرة؛ فروختم آنرا به نسیه و مهلت .
اخرةلغتنامه دهخدااخرة. [ اَ خ ِرْ رَ ] (ع اِ) ج ِ خریر. زمینهای دشت که در میان پشته ها و کوهها باشد.
اخرةلغتنامه دهخدااخرة. [ اَ / اُ خ َ رَ ] (ع ق ، اِ) سپس : جاء اَخرة و جاء اُخرَة و جاء بأخَرَة؛ آمد پس از همه . ماعرفته الا باخرة؛ نشناختم او را مگر پس از همه . (از منتهی الارب ).
آخرهلغتنامه دهخداآخره . [ خ ِ رَ ] (ع ص ) تأنیث آخر. نقیض متقدمه . || (اِ) پس پالان . پس کوهه ٔ پالان . آخرةالرحل . ج ، اواخر.- آخره ٔ عین ؛ دنباله ٔ چشم .
آخرهلغتنامه دهخداآخره . [ خ ُ رَ / رِ ] (اِ) آخوره . آخُرک . ترقوه . چنبره ٔ گردن . || گودی که در میان توده ٔ خاک کنند تا در آن آب ریزند گل ساختن را. || طویله ، به معنی طنابی درازو برکشیده که چندین اسب بدو توان بستن : تیغزنان میرسد
پاخرهلغتنامه دهخداپاخره . [ خ َ رَ / رِ / خ ِ رَ / رَ ] (اِ مرکب ) صفه و نشیمنی که پیش در خانه سازند. (برهان ). سکوی در خانه .
آخرهلغتنامه دهخداآخره . [ خ ِ رَ ] (ع ص ) تأنیث آخر. نقیض متقدمه . || (اِ) پس پالان . پس کوهه ٔ پالان . آخرةالرحل . ج ، اواخر.- آخره ٔ عین ؛ دنباله ٔ چشم .
ساخرةلغتنامه دهخداساخرة. [ خ ِ رَ ] (ع ص ) تأنیث ساخر. رجوع به ساخر شود. || کشتی باد موافق یافته . (منتهی الارب ) (المنجد). ج ، سواخر.
ماخرةلغتنامه دهخداماخرة. [ خ ِ رَ ] (ع ص ) کشتی که در رفتن بانگ کند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). کشتیی که آب را بسینه ٔ خود بشکافد.(ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ). کشتیی که در یک بادپیش آید و پس رود. ج ، مواخر. و رجوع به ماخر شود.
فناخرةلغتنامه دهخدافناخرة. [ ف ُ خ ِ رَ ] (ع ص ) مؤنث فُناخر. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به فُناخر شود.
کاخرةلغتنامه دهخداکاخرة. [ خ ِ رَ ] (ع اِ) فرود از حلقه ٔ مقعد.(منتهی الارب ). فرود از حلقه ٔ کون . (ناظم الاطباء).