اخلاعلغتنامه دهخدااخلاع . [ اِ ] (ع مص ) اخلاع سُنبل ؛ دانه بستن خوشه . || اخلاع عضاه ؛ برگ برآوردن آن . || اخلع القوم ؛ یافتند قوم عضاه را که برگ آنها نمی افتد.
اخلهلغتنامه دهخدااخله . [ اَ خ َل ْ ل َ ] (اِخ ) موضعی بدیار رُعین یمن ، بنام اخلةبن شرحبیل بن الحارث بن زیدبن یریم ذی رعین . رجوع به ضمیمه ٔ معجم البلدان ص 165 شود.
اخلهلغتنامه دهخدااخله . [ اَ خ ِل ْ ل َ ] (ع اِ) ج ِ خلیل . دوستان . (دهار). || ج ِ خِلال . (زمخشری ). آنچه بدان سوراخ کنند. چوبهای خلال دندان . || جج ِ خِلّة، بمعنی نیام شمشیر پوست پوشانیده و هر بطانه که نیام شمشیر را پوشانند و روده که بر سرهای کمان برگشته باشد و پوست با نقش و نگار. (منتهی ا
مخلعلغتنامه دهخدامخلع. [ م ُ ل ِ ] (ع ص ) درخت عضاه که برگ برآورد. (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || خوشه که دانه بندد. (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به اخلاع شود.
دانه بستنلغتنامه دهخدادانه بستن . [ ن َ / ن ِ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) (... خوشه و در خوشه ) پیدا آمدن گندم و مانند آن در خوشه . (آنندراج ). پیدا آمدن و از حالت شیری به انجماد و سفتی گراییدن حب گندم یا جو یا عدس و جز آن : فیض ما دیوانگان کم