ارخیةلغتنامه دهخداارخیة. [ اُ خی ی َ ] (ع اِ) بچه ٔ بز کوهی . ولدالایل و الایل گوزن ، یعنی بز کوهی . (مهذب الاسماء). || هرچه فرود انداخته شود از پرده و مانند آن . || هرچه نرم و سست کرده شود از چیزی . (منتهی الارب ).
ارخهلغتنامه دهخداارخه . [ اَ خ َ ] (ع اِ) ماده گاو دشتی .ماده گاو وحشی . ج ، ارخ . (مهذب الاسماء) (آنندراج ).
چارخایهلغتنامه دهخداچارخایه . [ ی َ / ی ِ ] (ص مرکب ) شجاع و جنگجوی . (ناظم الاطباء). || کسی که مایل به زنان باشد. (ناظم الاطباء). || کنایه از مفسد و محیل . (آنندراج ).
ارخیلغتنامه دهخداارخی . [ اَ خا ] (ع ن تف ) نعت تفضیلی از رخو. سست تر: اللحم ارخی من العصب و الوتر و الغشاء. (ابوعلی سینا).