لغتنامه دهخدا
استذراء. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) گشن خواه شدن . نر جستن بز ماده : استذرت المعزی . || بسایه ٔ درخت شدن .(منتهی الارب ). سایه گرفتن . (تاج المصادر بیهقی ). بسایه ٔ درخت رفتن . || پناه گرفتن بچیزی . (منتهی الارب ). پناه گرفتن بکسی . (تاج المصادر بیهقی ).